Parę lat temu, gdy byłam na kawie u znajomej, nie myślałam, że wyjdę z stamtąd tak zaangażowana w poznanie tematu, jaki jest zespół Aspergera. Syn często chodził bawić się do starszego kolegi w sąsiedztwie, pewnego dnia byłam również i ja. Przy kawie opowiadałam, z jakimi problemami zmagam się w wychowaniu synu. Nagle znajoma zaproponowała mi, by iść z nim do psychologa pod względem Aspergera. To był dzień, gdy zaczęłam inaczej patrzeć na moje dziecko na mojego „Asa”.
Od tego czasu minęło dwa lata, ja nadal jestem w trakcie diagnozy, niestety
opieszałość i długie terminy do specjalistów opóźniają diagnozę i odpowiednią terapię dla dziecka. Dla mnie ten dokument nie jest tak potrzebny, by działać. Niestety, by lepiej wpłynąć na rozwój dziecka poza domem, bez dokumentu nic nie zrobimy.
Codzienna walka z rzeczywistością. Rozmowy w szkole nic nie dają, w opiniach ze szkoły dla psychologa szpitalnego można najwięcej wyczytać o nieradzeniu sobie z dzieckiem, że nam wchodzi na głowę, zalecają kurs dla rodziców… Żeby nie było, byliśmy na paru takich i nic ciekawego nie było tam, niż wyczytałam już z książek. Problemy, które my mamy, nijak mają się do tych na zajęciach, strata czasu, który można poświęcić na czas z dzieckiem.
Czas z dzieckiem to codzienność w przetrwaniu. Dla niego temat szkoła po wyjściu ze szkoły jest tematem zamkniętym. Zadania domowe od pierwszej klasy w domu były i są udręką. Jest teraz w 7 klasie. Dziecko zdolne, sprawdziany z przedmiotów, które go interesują, są bardzo dobre i to bez przygotowania się wcześniejszego. Na lekcji przeszkadza i nie daje prowadzić nauczycielowi zajęć, ale wszystko, co powie nauczyciel na temat jego zainteresowań zostaje mu w głowie.
Uzdolniony matematycznie, ale niestety on nie potrafi tego zrozumieć, że zadanie trzeba rozpisać. On potrafi wyliczyć w głowie trudne obliczenie. Pisemnie nie ogarnia, bo dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia… Co z tego, że wynik dobry, gdy brak obliczenia. Dla nauczyciela to zadanie jest niewykonane = brak punktów.
Mogę wymieniać tak bez końca objawy wskazujące na spektrum autyzmu, ale brakłoby mi miejsca na opisanie bardzo fajnej książki, która nie dawno trafiła w moje ręce. Jak każda matka, szukam ciekawej literatury, by pomóc sobie, rodzinie i dziecku przede wszystkim.
Elżbieta Jodko-Kula – pedagog i socjoterapeutka, od ponad trzydziestu lat pracuje jako pedagog szkolny. Napisała bardzo praktyczną książkę, która jest nie tylko poradnikiem dla rodziców, ale i piękną ilustrowaną książką dla dzieci. Książka z opisanymi najczęstszymi problemami u dzieci ze spektrum autyzmu. Historie z życia wzięte pokazujące istotny problem i propozycja przełamania trudności. Bardzo podoba mi się przedstawione problemy i jak podejść do nich od strony rodzica, opiekuna. Tu potrzeba dużo empatii i cierpliwości dla takiego dziecka. Jest też starsza siostra, która nie raz podburza psychikę młodszego brata, niestety w życiu są i takie sytuacje, że nie każdy jest wyrozumiały i dojrzały do takich sytuacji, choć nie raz takie sytuacje są potrzebne, jako lekcje życia.
Bohaterowie, są praktycznie jak odzwierciedleniem naszego życia. Dla tego, gdy czytałam książkę, cały czas miałam przed oczami swoją rodzinę i swoje dziecko, u którego podejrzewam zespół Aspergera. Choć wydawało mi się, że już wszystko wiem, to z punktu widzenia dziecka to inaczej wygląda, te historie otwarły mi nowa stronę w rozdziale naszej życiowej powieści i wzmaganiu z naszym przypadkiem.
Od tego czasu minęło dwa lata, ja nadal jestem w trakcie diagnozy, niestety
opieszałość i długie terminy do specjalistów opóźniają diagnozę i odpowiednią terapię dla dziecka. Dla mnie ten dokument nie jest tak potrzebny, by działać. Niestety, by lepiej wpłynąć na rozwój dziecka poza domem, bez dokumentu nic nie zrobimy.
Codzienna walka z rzeczywistością. Rozmowy w szkole nic nie dają, w opiniach ze szkoły dla psychologa szpitalnego można najwięcej wyczytać o nieradzeniu sobie z dzieckiem, że nam wchodzi na głowę, zalecają kurs dla rodziców… Żeby nie było, byliśmy na paru takich i nic ciekawego nie było tam, niż wyczytałam już z książek. Problemy, które my mamy, nijak mają się do tych na zajęciach, strata czasu, który można poświęcić na czas z dzieckiem.
Czas z dzieckiem to codzienność w przetrwaniu. Dla niego temat szkoła po wyjściu ze szkoły jest tematem zamkniętym. Zadania domowe od pierwszej klasy w domu były i są udręką. Jest teraz w 7 klasie. Dziecko zdolne, sprawdziany z przedmiotów, które go interesują, są bardzo dobre i to bez przygotowania się wcześniejszego. Na lekcji przeszkadza i nie daje prowadzić nauczycielowi zajęć, ale wszystko, co powie nauczyciel na temat jego zainteresowań zostaje mu w głowie.
Uzdolniony matematycznie, ale niestety on nie potrafi tego zrozumieć, że zadanie trzeba rozpisać. On potrafi wyliczyć w głowie trudne obliczenie. Pisemnie nie ogarnia, bo dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia… Co z tego, że wynik dobry, gdy brak obliczenia. Dla nauczyciela to zadanie jest niewykonane = brak punktów.
Mogę wymieniać tak bez końca objawy wskazujące na spektrum autyzmu, ale brakłoby mi miejsca na opisanie bardzo fajnej książki, która nie dawno trafiła w moje ręce. Jak każda matka, szukam ciekawej literatury, by pomóc sobie, rodzinie i dziecku przede wszystkim.
Elżbieta Jodko-Kula – pedagog i socjoterapeutka, od ponad trzydziestu lat pracuje jako pedagog szkolny. Napisała bardzo praktyczną książkę, która jest nie tylko poradnikiem dla rodziców, ale i piękną ilustrowaną książką dla dzieci. Książka z opisanymi najczęstszymi problemami u dzieci ze spektrum autyzmu. Historie z życia wzięte pokazujące istotny problem i propozycja przełamania trudności. Bardzo podoba mi się przedstawione problemy i jak podejść do nich od strony rodzica, opiekuna. Tu potrzeba dużo empatii i cierpliwości dla takiego dziecka. Jest też starsza siostra, która nie raz podburza psychikę młodszego brata, niestety w życiu są i takie sytuacje, że nie każdy jest wyrozumiały i dojrzały do takich sytuacji, choć nie raz takie sytuacje są potrzebne, jako lekcje życia.
Bohaterowie, są praktycznie jak odzwierciedleniem naszego życia. Dla tego, gdy czytałam książkę, cały czas miałam przed oczami swoją rodzinę i swoje dziecko, u którego podejrzewam zespół Aspergera. Choć wydawało mi się, że już wszystko wiem, to z punktu widzenia dziecka to inaczej wygląda, te historie otwarły mi nowa stronę w rozdziale naszej życiowej powieści i wzmaganiu z naszym przypadkiem.
Opis:
Z dziury w poplamionym plecaku leniwe cielsko wystawia Glizdoń. Chrumak stroi zestaw chrumkadełek, by sączyć do ucha hałaśliwe melodie. Z kieszonki kurtki zaś, na szczęście, już wygląda miś-ratowniś.
Główny bohater wprowadza czytelnika do swojego świata. Pełnego tajemnic, ale i strachów oraz wątpliwości, które cicho proszą, by z troską je obłaskawić. Osobliwego, ale bliskiego każdemu... Świata oglądanego oczami osoby ze spektrum autyzmu. To historie autentyczne jak dziecięce problemy. Powstałe dzięki wieloletniej współpracy autorki z dziećmi, inspirowane przez nie i recenzowane przez ich mamy. Kierowane zarówno do rodziców, terapeutów, jak i uczniów ze spektrum autyzmu, a także ich rówieśników.
O nicponiach, których warto zrozumieć, i różnicach, które trzeba poznać!
Info:
Tytuł: Jak zrozumieć chrumaka i wejść do świata tych którzy myślą inaczej
Autor: Elżbieta Jodko-Kula
Ilustracje: Elżbieta Moyski
Oprawa twarda
Stron: 168
Format: 165x240
Wydawnictwo Skrzat
Ciekawe propozycje dla dzieci :)
OdpowiedzUsuń