No dobra przyznawać się, kto w czasach szkolnych olewał poezję? Tak teraz to wstyd się przyznać, prawda? A może byliście bardziej do przodu
i sami składaliście rymy? Wiersze pisaliście do swoich ukochanych?
Jak by nie było, prawda też jest taka że do tego trzeba dojrzeć. Nie którzy nigdy pewnie nie dojrzeją ale żeby to sprawdzić, trzeba wziąć do dłoni tomik z wierszami i zatracić się w poezji. Kogo pochłonie niebo to jego zbawienie w tej szarej rzeczywistości.
Wiersze Juliana Tuwima czyta się jednym tchem, uprzedzam wiersze mają drugie dno. Czytając możesz myśleć że to wiersz o chmurach ale ktoś inny może zinterpretować coś całkiem odmiennego. Czytaj i słuchaj z szeroko otwartym skupieniem by koncepcja nie przeszła ci między uwagą.
Opis: ze strony www.sklep.egmont.pl
"...Miłość, radość, zachwyt, strach, bunt, mierzenie się ze sobą i ze światem – pięćdziesiąt skrzących emocjami wierszy wybranych spośród przebogatej twórczości mistrza słowa. Poezja Tuwima, zawsze aktualna i świeża, w zbiorze „Najpiękniejsze wiersze” zyskuje nowe znaczenia dzięki doskonałej oprawie graficznej..."
Info:
Seria wydawnicza Tuwim
Ilustrator Marcin Wicha
Oprawa Twarda
Liczba stron 128
Wiek młodzież od 16 lat
Wiersze i ich analiza to było to, co lubiłam najbardziej. Nawet sama pisałam :)
OdpowiedzUsuńJa też pisałam :-)Teraz córka pisze i nawet lepiej jej to wychodzi niż mi;-/
UsuńMoje ulubione wiersze.. mam ogromny sentyment ;)
OdpowiedzUsuńNo cóż he he nie byłem fanem poezji, ale teraz chętnie nadrabiam ;-)
OdpowiedzUsuńA ja uwielbiałam poezję:) Dzieciaki próbuję zarazić ale jakoś opornie nam idzie:)
OdpowiedzUsuńMam i polecam...
OdpowiedzUsuń